بوی رمضان می آید؛ بوی خوش قرآن و شمیم شکوفه های دل انگیز مناجات و رایحه روح بخش بندگی خدا.بوی خوش گدایی و خواستن در دعای سحر از معبود می آید، لحظات دلنشین عالم قبر از ابوحمزه.خداوندا! فرموده بودی که بر بندگان، رئوف و مهربانی و بر گنه کاران، عطوف و بخشنده؛

بر من منت نهادی و خدایم شدی تا بنده ات باشم و بندگی ات کنم اما شرمنده ام همانند مهمانی که از میزبانش سپاسگزار نباشد. همچون فرزندی که مادر را سپاس نگوید. مثل تشنه ای که از سیراب کننده اش تشکر نکند . مثل کویری که ممنون ابرهای باران آور نباشد .

شر منده ام که مرا ایمان بخشیدی و در کهف اطمینان بخش وحی و من اینهمه لطف را  فراموش کردم .

بر من منت گذاشتی و ریزه خوار خوان سراسر هدایت و مهر رسولت کردی و من خویش را  گم کردم. در قلبم جوانه ارادت اولیایت را رویاندی و من از آنان پیروی نکردم.

ای آنکه بر من  و همه اهل ایمان و رستگاری منت خویش را به کمال رساندی در این شبها و روزهایی که نسیم مهربانی ات همه جا را معطر کرده است بر منت بگذار و تا لحظه مرگ سایه هدایت را از سرم کم نکن . وباز بر من منت بگذار و در عالم جاودانگی از عقوبت آتش رهایم ساز .

ای آنکه بر همه منت می نهی  و هیچکس بر تو منت نمی نهد باز هم با منتی مرا شرمنده کن با منت آغوشی که برایم می گشایی.